سلام بر تو ای عاشورا !!
     تو نقطه وصل تمام شعاع های نور جهانی ، که مرکزیت جهان در تو معنا می یابد . از چه رو است که این گونه بلندی یافته ای ؟ آن زمان که شاعرانه شعور پر غیرت خود را بر عرصه حهان به نمایش نهادی و خداوند به ملائک نشان داد که ( انی اعلم ما لا تعلمون ) آن زمان بود که تا اوج عروج کردی و جهان حیات خویش را وامدار تو شد . تمامی غیرت تو و تمام اوج در صحیفه لحظات تو در خورشیدی پر نور متمرکز می شو د. خورشیدی پر نور که غیرت بزرگترین فقر و نداری مردمان زمان او بود و غیرتمندی بزرگترین ثروت یاران با وفای او .
 خورشیدی که در تمام لحضات تو شاعرانه عطش را سرود تا غیرت بیدار گردد. در این حال ، در دو سوی او مردانی ایستاده بودند : در سویی مردانی که مردی در آنها مرده بود ، حتی عطش در بیدار کردن غیرت انان پیروز نشد و در سویی دیگر مردانی که نام غیرت را سربلند کردند . آنها که در سخت ترین لحضات تو ای عاشورا ! آنگاه که عاشقانه بر زمین افتاده بودند ، در آن حال که خورشید دوباره عطش را با حضور پر از تنهایی خود سرود ، برخاستند . اما خورشید به آنها اذن عروج داد و آنها دوباره فرو تنانه بر زمین افتادند و به یقین می دانم که اگر خورشید فرمان جهاد دوباره داده بود ، از این سرا به سرای اوج عروج نمی کردند .
  ای عاشورا !‏پر شور ترین لحظات تو که سرشار از شعور شد،‏آن لحضه ای است که عباس ، علی و علمدار حسین ندایی رسا داد ، شاعرانه و لبریز از غیرت
                                                   والله ان قطعتموا یمینی          انی ابداً‏ان دینی
  ای عاشورا !‏همچنان با شعوری غیرتمند و شاعرانه تا انتهای جهان با طنین فریادهای خورشید ماه و ستارگانت جاودانه خواهی ماند .